To proste narzędzie, które pozwala nam szybko sprawdzić aktualną średnią cenę pary walutowej. Co to robi? Dzięki temu szybko obliczymy, ile możemy uzyskać kupując lub sprzedając pieniądze w obcych wartościach.

Pozwala to obliczyć rentowność firmy w danym momencie bez konieczności śledzenia wykresów. Skorzystaj z naszego konwertera i poznaj aktualne kursy najpopularniejszych walut świata (dolar amerykański, euro, funt brytyjski lub frank szwajcarski) oraz mniej popularnych walut. Narzędzie dokonuje kalkulacji w oparciu o aktualne kursy NBP oraz uwzględnia zmiany na rynku FOREX.

Kalkulator walutowy – Jak to działa?

Wystarczy zdecydować, jaką walutę chcemy wymienić i co otrzymać. Dodatkowo wskaż kwotę, którą posiadasz lub potrzebujesz. Korzystając z narzędzia możesz szybko dowiedzieć się o możliwych kosztach wymiany walut na podstawie aktualnych cen kupna i sprzedaży.

Wpisujemy kwotę, a aplikacja przelicza i wyświetla równowartość kwoty w danej walucie. Konwerter pozwala na pierwszy rzut oka poznać koszt sprzedaży i jest bardzo przydatny przy porównywaniu cen w kantorach online. Wchodząc na strony niektórych kantorów, znamy różnicę między ceną kupna/sprzedaży. Są różne i oferują konkurencyjne ceny.

Kalkulator waluty – informacje potrzebne do przeliczenia

Pierwszym krokiem jest wybór przeliczanej waluty: sprzedaj i kup. Sama decyzja kupna/sprzedaży pokazuje cenę poszczególnych jednostek. Aby poznać dokładny koszt, wprowadź kwotę żądanej operacji: ile chcesz otrzymać lub ile chcesz sprzedać. Nie musisz podawać danych osobowych, logować się ani rejestrować w serwisie.

Jakie kursy walut oferuje przelicznik walut?

Aby to sprawdzić, rozwiń listę: „konwertuj” lub „inne”. Tutaj możesz zobaczyć listę metod płatności z różnych krajów, które można przekonwertować na naszej stronie internetowej. Opisane są skrótami międzynarodowymi i pełnymi polskimi nazwami. Użyj konwertera, aby określić ceny najczęściej obracanych funduszy w Polsce: USD-PLN, EUR-PLN, GBP-PLN. Możesz łatwo poznać aktualne kursy do 32 różnych walut i obliczyć koszt kupna/sprzedaży różnych ustawień.

Za pomocą konwertera można również przeliczyć mniej popularne wartości, takie jak lira turecka (TRY) czy lewa bułgarska (BGN). Dzięki temu możemy również dowiedzieć się, jakie pieniądze płacimy za wakacje w krajach, które chętnie odwiedzamy, na przykład Chorwacji czy Albanii, oraz sprawdzić jego aktualną wartość.

Dlaczego przelicznik euro jest najczęściej używany?

Ze statystyk wynika, że ​​kalkulator euro jest najczęściej wyszukiwany przez Polaków. Powodem jest to, że wielu Polaków pracuje w krajach UE i zarabia w euro. Czasami nie musisz nawet wyjeżdżać za granicę, podpisujesz umowę z zagranicznym pracodawcą. Za pomocą naszego konwertera sprawdzisz średni kurs EUR/PLN oraz rentowność sprzedaży w danym momencie.

Jak ustalane są kursy wymiany?

Przelicznik działa w oparciu o aktualne kursy walut NBP. Jest to średnia stawka aktualizowana średnio raz dziennie z niewielkim opóźnieniem. Dlatego kurs polskiego banku centralnego nie jest najlepszym wskaźnikiem do sprawdzania aktualnych cen, ponieważ w danym momencie na cenę wpływa wiele czynników. Od czego zależy kurs walutowy?

Należą do nich:
– bilans handlowy krajów emitujących pieniądze,
– bieżące stopy procentowe i polityka pieniężna danego kraju,
– zmiany na rynku FOREX,
– działalność spekulantów.

Kalkulator walut – kiedy należy go używać?

Kalkulator walut to przydatne narzędzie dla każdego, kto zarabia, ma oszczędności lub planuje działać w obcej walucie. Przelicznik walut może być szczególnie przydatny w przypadku kredytu walutowego. Sami sprzedając pieniądze na kantorze możemy uniknąć wysokiej marży ustalonej przez bank i w efekcie zapłacić mniej.

Do czego jeszcze można wykorzystać nasze narzędzie? Są to na pewno:
– orientacja na aktualne ceny i możliwość zaplanowania przyszłych działań,
– w celu zaspokojenia ciekawości,
– możliwość zaplanowania, ile będą kosztować wakacje w danym regionie,
– oszacowanie zysku z kredytu walutowego.

Euro jest oficjalną walutą 19 krajów Unii Europejskiej,

które razem tworzą strefę euro. Pozostałe kraje UE muszą spełnić ściśle określone kryteria, aby przystąpić do strefy euro, natomiast Dania skorzystała z klauzuli opt-out, tj. postanowił nie przyjmować euro.
euro jest jedynym prawnym środkiem płatniczym w strefie euro. Jeśli nie została podpisana umowa o specjalnej ofercie, wierzyciele muszą przyjmować płatności w euro.

Strony mogą również uzgodnić inne oficjalne waluty obce (np. Dolar)

Osoby fizyczne i transakcje tego typu podlegają prawu podatkowemu, prawu spółek, prawu o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz innym ogólnym przepisom związanym z wymianą towarów. Ustawodawstwo monetarne nie ma jednak zastosowania do walut, które nie są oficjalnymi walutami krajów strefy euro.

Euro to najczęściej używana waluta w globalnych transakcjach finansowych

Około 39 proc. transakcje te, z wyjątkiem płatności w strefie euro, są denominowane w euro. Euro jest atrakcyjną walutą rezerwową również dla innych krajów. W 2017 roku ok. 20 proc. rezerwy światowe były utrzymywane w euro.
Stopy procentowe strefy euro wpływają na rozwój gospodarczy i stabilność cen. Wszystkie codzienne przepływy pieniężne i wymiany wymagają pewnej kontroli: to zadanie niezależnego Europejskiego Banku Centralnego we Frankfurcie. EBC wprowadził 19 euro jako narodowy bank centralny Unii Europejskiej: jego celem jest utrzymanie stabilności cen i siły nabywczej we wspólnej walucie.

Chociaż państwa członkowskie pobierają podatki i każde z nich decyduje o własnym budżecie, ich rządy opracowały wspólne zasady dotyczące finansów publicznych

Produkcja monet i banknotów

Od 2002 r. banki centralne krajów strefy euro wspólnie produkują banknoty euro. Bank centralny każdego kraju odpowiada za procent rocznej produkcji jednego lub więcej nominałów.
rządy państw strefy euro są odpowiedzialne za bicie monet euro.

Fałszerstwo

Bezpieczeństwo było ważną kwestią przy projektowaniu monet i banknotów euro. Od wejścia w życie wspólnej waluty liczba falsyfikatów w strefie euro jest stosunkowo niska. Ponieważ jednak banknoty i monety euro są prawnym środkiem płatniczym w różnych krajach iw całej strefie euro, potrzebne są wspólne zasady i koordynacja, aby środki zwalczania fałszerstw były równie skuteczne we wszystkich krajach. Polityka UE w zakresie zwalczania podrabiania opiera się na czterech filarach. Są to prewencja, kara, edukacja i współpraca.

Dlaczego potrzebujemy wspólnej waluty?

Idea utworzenia Unii Gospodarczej i Walutowej (UGW) była wielokrotnie dyskutowana w Unii Europejskiej od 1960 roku. Unia gospodarcza i walutowa polega na koordynacji polityki gospodarczej i budżetowej, przestrzeganiu wspólnej polityki pieniężnej i stosowanie euro jako wspólnej waluty . Wspólna waluta ma wiele zalet: firmom łatwiej jest handlować z zagranicą, gospodarka ma się lepiej, a konsumenci mają więcej opcji i wyborów.

Ale z biegiem lat ten projekt był hamowany przez czynniki ekonomiczne i polityczne: czasami brak zaangażowania politycznego, czasami nieporozumienia dotyczące priorytetów ekonomicznych i zamieszanie na rynkach międzynarodowych. Aby rozpocząć budowę unii gospodarczej i walutowej, najpierw trzeba było przezwyciężyć te przeszkody.

Droga do euro

Bezpośrednio po wojnie okres międzynarodowej stabilności walutowej nie trwał długo. Zamieszanie na międzynarodowych rynkach walutowych zagrażało jednolitemu systemowi cen wspólnej polityki rolnej, który był wówczas głównym filarem Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej. Kolejne próby stabilizacji kursów walutowych mocno uderzył kryzys naftowy i inne wstrząsy. w 1979 Powstał europejski system walutowy EN.

EMS opierał się na systemie kursów walutowych, który służył do utrzymania walut uczestniczących w systemie w pewnym zakresie. To zupełnie nowe podejście było precedensem w koordynacji polityki pieniężnej krajów UE i działało z powodzeniem przez ponad dziesięć lat. Jednak prezesi banków centralnych państw członkowskich UE opracowali „Raport Delorsa” w ramach Komisji Jacquesa Delorsa, który doprowadził do utworzenia UGW.

Od Maastricht do euro i strefy euro (1991-2002)

Raport Delorsa zaproponował trójfazowy okres przygotowawczy do unii gospodarczej i walutowej oraz strefy euro, obejmujący lata 1990-1999. Szefowie państw i rządów UE zgodzili się z zaleceniami raportu.
Na szczycie Rady Europejskiej w Maastricht w grudniu 1991 r. parafowano nowy Traktat o Unii Europejskiej, który zawiera postanowienia niezbędne do wprowadzenia unii walutowej. 1. 1999 r. weszło w życie euro. Przez pierwsze trzy lata była to „niewidzialna” waluta używana wyłącznie do księgowości i płatności elektronicznych. Monety i banknoty weszły w życie 1 stycznia 2002 r. w 12 krajach UE, wywołując największą w historii wymianę pieniądza.

W styczniu 2002 r. w obiegu gotówkowym wprowadzono
siedmiowartościowe banknoty euro i ośmiowartościowe monety euro. Banknoty są takie same we wszystkich krajach strefy euro. Z drugiej strony monety mają jedną wspólną stronę i drugą stronę narodową z motywem charakterystycznym dla danego kraju. Na przestrzeni lat na rynek wprowadzono
banknoty z serii „Europa”. Europejski Bank Centralny (EBC) i krajowe banki centralne są odpowiedzialne za poprawę zabezpieczeń i nowy wygląd banknotów. Elementami bezpieczeństwa są portrety Europy – postaci z mitologii greckiej.

Symbol

Nazwa „euro” została wybrana w 1995 roku podczas Rady Europejskiej w Madrycie.
Symbol euro – € – jest inspirowany grecką literą epsilon (Є). Jest to również nawiązanie do pierwszej litery słowa „Europa”, a dwie równoległe linie przecinające symbol oznaczają stabilność.
Euro Kod ISO to EUR. Może być używany zamiast symbolu € w kwotach euro.

Prawa autorskie do symbolu

Prawa autorskie do symbolu euro należą do Wspólnoty Europejskiej reprezentowanej przez Komisję Europejską. Jednak w niektórych przypadkach Urząd UE ds. Własności Intelektualnej (Znaki Towarowe i Wzory Przemysłowe) akceptuje rejestrację niektórych logo zawierających symbol euro. Dzieje się tak, gdy logo jest wystarczająco kreatywne i różni się od oficjalnego symbolu euro.

Zasady

Nazwa euro musi być taka sama we wszystkich językach UE iz różnymi alfabetami. Dotyczy to również tekstów legislacyjnych UE. Napisane po grecku – „ευρώ”, a cyrylicą – „euro”. Dozwolone są formy w liczbie mnogiej, chyba że zmieniono temat na „eur-”. W tekstach spoza UE, takich jak przepisy krajowe, akceptowana jest inna pisownia.