Kalendarz ekonomiczny odnosi się do dat ważnych komunikatów prasowych lub wydarzeń, które mogą mieć wpływ na zmiany kursów walutowych i na rynki finansowe jako całość. Zdarzenia te często mają znaczący wpływ na rynki finansowe i wahania kursów walut. Kalendarz ekonomiczny pozwala handlowcom wiedzieć, co się dzieje i kiedy.

Na rynki walutowe największy wpływ ma polityka monetarna i fiskalna. Handlowcy używają kalendarza finansowego do planowania transakcji i są świadomi wszystkich zagrożeń związanych ze zdarzeniami, które mogą wpłynąć na ich otwarte pozycje handlowe.

Co to jest kalendarz ekonomiczny?

Jednym z najważniejszych narzędzi dla inwestorów na rynku Forex jest kalendarz finansowy dla dowolnej waluty, którą planują handlować.

Global Economic Calendar zazwyczaj zawiera listę wszystkich głównych wydarzeń dla każdego dnia handlowego dla każdej waluty, ich priorytetów pod względem potencjalnego wpływu na rynek, czasów publikacji, konsensusu rynkowego i przeszłych działań.

Gdy informacja zostanie opublikowana, powinna szybko pojawić się w Twoim kalendarzu.
Kalendarze ekonomiczne zwykle skupiają się na zaplanowanych publikacjach raportów ekonomicznych dla danego kraju.

Kalendarz ekonomiczny zawiera na przykład dane o PKB, raporty o zatrudnieniu, ogłoszenia banku centralnego, badania opinii konsumentów i setki innych wydarzeń.

Większość wymienionych transakcji należy do dwóch kategorii: Sprawozdania z przeszłych transakcji gospodarczych lub finansowych. Prognozy przyszłych zdarzeń gospodarczych lub finansowych.

Traderzy polegają na kalendarzu finansowym, aby informować ich o możliwościach handlowych.
Traderzy często mają czas na wejście lub wyjście z pozycji, aby odpowiedzieć na powiadomienie o zdarzeniu lub dużej transakcji, które często poprzedza zamierzone powiadomienie.

Śledzenie kalendarza ekonomicznego może być szczególnie przydatne dla tradera, który chce handlować w wiadomościach.

Jeśli handlowcy wiadomości mogą poprawnie odgadnąć wynik komunikatu prasowego, mogą otworzyć pozycję tuż przed zaplanowanymi wiadomościami i zamknąć ją w ciągu kilku godzin od wiadomości.

Ekonomia keynesowska została rozwinięta w dużej mierze na podstawie prac Johna Maynarda Keynesa i była początkiem makroekonomii jako odrębnej dyscypliny od mikroekonomii. Keynesiści skupiają się na zagregowanym popycie jako ważnym czynniku np. bezrobocia i wahań cyklicznych.

Keynesiści uważają, że cyklem koniunkturalnym można zarządzać poprzez aktywną interwencję rządu w politykę fiskalną, gdzie rządy wydają więcej na stymulowanie popytu podczas recesji lub wydają mniej na ekspansję, aby go zmniejszyć. Wierzą też w politykę pieniężną, w której bank centralny stymuluje kredytowanie niższymi stopami procentowymi lub ogranicza je wyższymi stopami procentowymi.
Ekonomiści keynesowscy uważają również, że pewne sztywności systemu, zwłaszcza stałe ceny, uniemożliwiają prawidłowe obliczenie podaży i popytu.

O nauce monetarnej

Szkoła monetarna jest gałęzią ekonomii keynesowskiej, która jest głównie zasługą prac Miltona Friedmana. Pracując w ramach i rozszerzając modele keynesowskie, monetaryści argumentują, że polityka pieniężna jest ogólnie bardziej skutecznym i pożądanym narzędziem politycznym do zarządzania zagregowanym popytem niż polityka fiskalna. Niemniej jednak, monetaryści dostrzegają również ograniczenia polityki pieniężnej, które sprawiają, że nierozsądne jest dostrajanie gospodarki, woląc zamiast tego przestrzegać stabilnych reguł polityki, które promują inflację.

Nowy klasyk

Nowa szkoła klasyczna i nowi keynesiści w dużej mierze polegają na łączeniu podstaw mikroekonomii z makroekonomią w celu rozwiązania uderzających konfliktów teoretycznych między tymi dwiema dyscyplinami.

Nowa Szkoła Klasyczna podkreśla znaczenie mikroekonomii i modeli opartych na tym zachowaniu. Nowa klasa ekonomistów zakłada, że ​​wszyscy aktorzy dążą do maksymalizacji własnej użyteczności i że mają racjonalne oczekiwania, które włączają do swoich modeli makroekonomicznych. Ekonomiści klasy nowoczesnej uważają, że bezrobocie jest w dużej mierze dobrowolne, a arbitralna polityka fiskalna destabilizuje, podczas gdy inflację można kontrolować za pomocą polityki pieniężnej.

New keynesistowski

New keynesowska szkoła próbuje dodać mikroekonomiczną bazę do tradycyjnych keynesowskich teorii ekonomicznych. Chociaż nowokeynesiści zgadzają się, że gospodarstwa domowe i firmy działają zgodnie z rozsądnymi oczekiwaniami, argumentują, że rynki mają wiele niedoskonałości, w tym sztywne ceny i płace. Z powodu tej „lepkości” rząd może poprawić warunki makroekonomiczne poprzez politykę fiskalną i monetarną.

Szkoła Austriacka

Szkoła Austriacka to starsza szkoła ekonomiczna, która zyskała na popularności. Austriackie teorie ekonomiczne dotyczą przede wszystkim zjawisk mikroekonomicznych. Oni, podobnie jak tak zwani ekonomiści klasyczni, nigdy nie oddzielali ściśle mikroekonomii od makroekonomii. Austriackie teorie mają również ważne implikacje dla tego, co inaczej uważa się za aktorów makroekonomicznych. Austriacka teoria cyklu wyjaśnia głównie szeroko zsynchronizowane (makroekonomiczne) wahania aktywności gospodarczej różnych rynków wynikające z polityki pieniężnej, a także rolę pieniądza i bankowości w wzajemnym połączeniu rynków (mikroekonomicznych) i czasu.

Wskaźniki makroekonomii

Makroekonomia jest dość szeroką dziedziną, ale dyscyplina ta jest reprezentowana przez dwa specjalistyczne obszary badawcze. Pierwszy obszar to czynniki, które determinują długookresowy wzrost gospodarczy, tj. wzrost dochodu narodowego. Druga dotyczy przyczyn i skutków krótkookresowych wahań dochodu narodowego i zatrudnienia, zwanych również wahaniami cyklicznymi.

Rozwój gospodarczy

Wzrost gospodarczy odnosi się do wzrostu całkowitej produkcji gospodarki. Makroekonomiści starają się zrozumieć czynniki, które promują lub spowalniają wzrost gospodarczy, aby wspierać polityki gospodarcze wspierające rozwój, postęp i poziom życia.