Kalkulator walut online jest nieocenionym narzędziem, jeśli chcesz wymienić walutę lub zainwestować na rynku walutowym. W przypadku kalkulatora walutowego wystarczy wybrać kwotę do przeliczenia, następnie określić walutę do przeliczenia i wybrać walutę docelową. Kalkulator uwzględnia nie tylko najpopularniejsze waluty, takie jak euro, dolar amerykański i funt brytyjski, ale także mniej znane i popularne waluty, takie jak peso filipińskie, rupia indyjska czy hrywna ukraińska.

Po przewalutowaniu otrzymasz czytelną informację o otrzymanej kwocie, przewalutowaniu pary walutowej oraz wartości każdej waluty w danym dniu. Kursy walut stale się zmieniają. Aktualna cena waluty zależy od kilku czynników, takich jak ogólny stan polityki kraju, bieżące wydarzenia rynkowe, polityka monetarna i inflacja. Wiele czynników wpływających na wahania stóp procentowych utrudnia przewidzenie idealnego czasu na handel. Aby je przezwyciężyć, trzeba uzbroić się w cierpliwość, podążać za trendami i stosować sprawdzone środki. Regularnie sprawdzając ceny walut w internetowym przeliczniku walut, możesz szybko i łatwo uzyskać informacje o zmianach notowań danej waluty w określonym przedziale czasu.

Automatyczny Przelicznik Walut to sposób na uzyskanie szybkiej odpowiedzi na temat ceny, jaką musisz zapłacić lub otrzymać, aby kupić lub sprzedać określoną ilość waluty obcej. Nie musisz śledzić aktualnych kursów walut, ponieważ kalkulator uwzględnia odpowiednie kursy walut. Wszelkich zakupów można zatem dokonać bez wychodzenia z domu, a zainteresowani otrzymają wszelkie niezbędne informacje na ten temat. W ten sposób możesz podjąć świadomą decyzję o transakcji. Kalkulator walut jest więc doskonałym rozwiązaniem nie tylko dla podróżnych, ale również dla przedsiębiorców zajmujących się importem lub eksportem towarów oraz inwestorów na rynku Forex.

Przelicznik walut – przelicznik i wymiana Najczęściej przeliczanymi parami walut na świecie są EUR/USD, USD/JPY, GBP/USD, AUD/USD i USD/CHF. Wynika to z dużej popularności tworzących je walut oraz ich dużej płynności. Ogłoszone pary są w czołówce rynku Forex i są często wybierane przez inwestorów. Natomiast podróżni wybierający się do popularnych krajów turystycznych, takich jak Tajlandia, Chorwacja czy Indonezja, mogą uzyskać niezbędne informacje za pomocą kalkulatora walut. Dla tych osób przydatne może być przeliczenie par walutowych takich jak PLN/THB, PLN/HRK czy PLN/IDR, co daje możliwość uzyskania informacji o cenie danej waluty.

Informacje uzyskane za pomocą kalkulatora pieniędzy online można dodatkowo rozszerzyć za pomocą dodatkowych funkcji serwisu. Należy zapoznać się z aktualną średnią oraz podażą i popytem Banku Centralnego Polski, a także z kursami walut w czasie rzeczywistym i archiwalnymi kursami walut.

Frank szwajcarski CHF – Kalkulator walut

Miała być bezpieczną przystanią, ale dla części Polaków okazała się walutą wysokiego ryzyka. Jaka jest historia franka szwajcarskiego, waluty używanej przez Polaków do pożyczania dużych kwot waluty obcej?
Frank szwajcarski to waluta, której wzrosty i spadki były szeroko komentowane w polskich mediach. Wszystko za sprawą obligacji wyemitowanych w tej walucie w latach 200
-2007. Ale dzisiaj zamiast rewelacji na temat poziomu franka, postanowiliśmy przedstawić historię kluczowej waluty Polski.

Dzisiejsze franki szwajcarskie

Franki szwajcarskie to ostatni frank w obiegu w Europie. Jest oficjalną walutą Szwajcarii i Księstwa Liechtensteinu, ale w wielu krajach europejskich od wielu lat jest to waluta, w której obywatele zaciągają kredyty walutowe. Niskie szwajcarskie stopy procentowe oraz stabilny kurs franka zapewniły klientom niskie koszty kredytu. Sytuacja trwała do Czarnego Czwartku, kiedy Narodowy Bank Szwajcarii przestał chronić kurs swojej waluty, a frank zaczął niebezpiecznie rosnąć.

Nazwa franka szwajcarskiego

Nazwa franci jest początkiem łacińskiego słowa „Francorum Rex”. Jej międzynarodowy symbol CHF to skrót od łacińskiej nazwy Konfederacji Szwajcarskiej oraz pierwsza litera nazwy waluty – Confederatio Helvetica Franc. Jeden frank szwajcarski dzieli się na 100 centów. W momencie pisania tego tekstu (sierpień 2018) kurs franka szwajcarskiego w kantoronline.pl wynosił 3,7397 zł. Szwajcaria ma 6 różnych banknotów o nominałach 10, 20, 50, 100, 200 i 1000 franków szwajcarskich. Każdy ma unikalny rozmiar (im wyższy nominał, tym większy banknot), kolor i wzór. Banknoty przedstawiają szwajcarskich artystów, takich jak kompozytorzy, malarze, rzeźbiarze, pisarze i architekci.

Frank szwajcarski – początek

Pierwszy frank szwajcarski powstał w 1819 roku jako waluta, w stosunku do której inne waluty mogły mieć stabilny kurs wymiany. Był to czas, kiedy szwajcarski system bankowy dopiero zaczynał się rozwijać. Kolejna emisja franka szwajcarskiego pojawiła się trzydzieści lat później. W tym czasie frank szwajcarski był wysoce zależny i skorelowany z frankiem francuskim, co doprowadziło do powstania Łacińskiej Unii Monetarnej. Co ciekawe, nawet frank szwajcarski nie był bity w Szwajcarii, ale we Francji. Franki szwajcarskie były bite w Szwajcarii dopiero w 1907 roku, kiedy powstał Szwajcarski Bank Narodowy. Unikalne tradycje szwajcarskich bankierów na świecie nie były bez znaczenia w świetle obecnej siły i zaufania franka.

Banki szwajcarskie

Zgodnie z prawem szwajcarskim, klientom banków gwarantuje się taką samą poufność informacji jak lekarzowi czy prawnikowi. Takie tradycje kształtowały się w Szwajcarii od średniowiecza i przetrwały do ​​dziś. Ujawnienie informacji o właścicielu konta w szwajcarskim banku skutkowało latami więzienia. Szacuje się, że banki szwajcarskie zarządzają obecnie prawie 3 bilionami dolarów.

Frank – bezpieczna przystań

franki szwajcarskie uważane są za bezpieczną przystań, czyli waluta, której wiarygodność jest wysoka głównie ze względu na stabilność polityczną, solidną bazę ekonomiczną (nieprzerwana nadwyżka płatności). 10% PKB rocznie) i szwajcarską neutralność. Dlatego nawet w okresach zmienności na rynku walutowym rośnie popyt na franka szwajcarskiego – inwestorzy pozbywają się niepewnych walut na rzecz „pewnego” franka szwajcarskiego. Na międzynarodowym rynku walutowym frank szwajcarski jest szóstą najczęściej używaną walutą w transakcjach na świecie.

Podsumowanie

Stabilna baza gospodarcza i neutralność Szwajcarii podczas obu wojen światowych przyczyniły się do zaufania ludzi do franka. Ale jak pokazała historia, rynek walutowy niesie ze sobą duże ryzyko. Dzisiaj osoby, które zaciągają kredyt we frankach, aby obniżyć koszty kredytu, spłacają go frankami kupionymi w kantorach internetowych, bo dla nich kurs sprzedaży franków jest atrakcyjniejszy niż w banku.
Frank szwajcarski to waluta, z którą Polacy nie kojarzą się dobrze. Szkoda, bo to nie tylko jedna z pięciu najważniejszych walut na świecie, ale także wiele zaskakujących faktów na temat franka.

1. W pozycji pionowej, a nie płaskiej
   Wyjątkowość franka szwajcarskiego jest widoczna na pierwszy rzut oka. Banknoty emitowane przez Szwajcarski Bank Narodowy są jedynymi na świecie, które są postrzegane pionowo, a nie poziomo, jak inne waluty.

1. Inteligentne bezpieczeństwo CHF
   Szwajcarzy są znani z niezwykłej precyzji. Tak więc dbałość o szczegóły nie mogła uniknąć tego, z czym mają do czynienia na co dzień, czyli pieniędzy. Do szwajcarskich banknotów dodano kilka zabezpieczeń i są to naprawdę bardzo sprytne zabezpieczenia.
   bilety zostały podzielone na części i oznaczone kolejnymi literami alfabetu (od A do H). Każdy z nich posiada nominał banknotu, który jest jednocześnie innym zabezpieczeniem. Poszczególne części banknotu
   posiadają:
   beżowy,
   znak wodny,
   wypukły numer kontaktowy pozostawiający ślad po potarciu,
   mikroperforacja – drobne perforacje widoczne pod światło,
   tusz zmienny optycznie,
   światłowód,
   numer metalizowany,
   efekt narożny.

1. Banknoty widm
   W latach 1995-1998 wprowadzono banknoty ósmej serii, która zastąpiła działającą w tym czasie serię szóstą. Chwileczkę… czy to możliwe, że Perfect Swiss zapomniał wyemitować siódmą serię? Możliwe, ale mało prawdopodobne. Rzeczywiście, powstała siódma seria banknotów, ale nigdy nie została wprowadzona do obiegu. Władze trzymały to w tajemnicy. Miała być wprowadzona w sytuacji, gdy banknoty na rynku byłyby zbyt mocno podrabiane.

Historie z dziwną treścią

SNB (Szwajcarski Bank Narodowy) prezentuje obecnie dziewiątą serię banknotów. Każda z nich przedstawia stałe elementy, takie jak ręka, kula ziemska, przedmiot związany z czasem, światem, wiatrem, wodą, materią i językiem, a także miejsca ukazujące różnorodność Szwajcarii. Ponadto nowe banknoty zawierają różne, muszę przyznać, dość zaskakujące informacje. I tak na banknocie 10-frankowym i 50-frankowym można odczytać nazwiska czterech tysięcy osób na sieci kolejowej i najdłuższych tunelach kolejowych.

Jeden z najpiękniejszych szwajcarskich banknotów

uważany jest za jeden z najpiękniejszych. I muszę przyznać, że na tle wiecznie zielonego dolara i politycznie poprawnego euro franki wyglądają jak prawdziwe kolorowe ptaki. Kolorystyka banknotów jest niezwykle intensywna, ale na znajomych wrażenie robi przede wszystkim jedność całej kompozycji. Symbolika każdego banknotu jest dobrze przemyślana. Nic więc dziwnego, że nowe franki dwa lata z rzędu znajdują się na szczycie listy najpiękniejszych banknotów świata. W 2016 roku tytuł powędrował za 50 franków, rok później został odziedziczony za 10 franków.

Szwajcaria to kraj o wielu językach. Istnieją cztery języki urzędowe: niemiecki, francuski, włoski i retoromański. Dlatego ta różnorodność musiała znaleźć odzwierciedlenie w banknotach. Zapisane w nich pisma zostały przetłumaczone na wszystkie języki, którymi posługują się Szwajcarzy.

Dolar amerykański USD – Kalkulator walut

Jedną z najgorzej zabezpieczonych walut jest dolar amerykański. Wygląd pieniędzy, który nie zmienił się przez lata, przyciąga przestępców do ich podrabiania. Historia dolara rozpoczęła się w 1861 roku, kiedy wyprodukowano pierwszy amerykański banknot. Dolary w obrocie są dostępne w nominałach 1, 2, 5, 10, 20, 50 i 100. W przeszłości wydano również wyższe nominały: 500, 1000, 5000, 10 000 i 100,00. Notatki te były zwykle używane do dużych transakcji finansowych.

dolary wydrukowano na papierze, który w około 75 procentach składa się z bawełny i około 25 procent z lnu. Jednak dokładny skład papieru nie jest do końca znany. Ponieważ banknoty są krótkotrwałe (nominał 1 USD ma żywotność około 2 lat), banknot o najniższym nominale będzie musiał zostać w przyszłości zastąpiony monetą 1 USD ze względu na wysokie koszty produkcji.

Na awersie banknotu znajduje się cyfrowy nominał, podpis kasjera, nazwa stanu, pieczęć Skarbu USA (zielona), seria i nić zabezpieczająca (z 1990 r.) oraz mikrodruk wokół portretu (również z 1990 r.). Każdy nominał zawiera również portret ważnej osoby:

$ -1 $ – George Washington
$ -2 $ – Thomas Jefferson
$ -5 $ – Abraham Lincoln
$ -10 $ – Alexander Hamilton
$ -20 $ – Andrew Jackson
$ -50 – Dotacja Ulyssesa
$ – 100$ – Benjamin Franklin
$ -1$ – Wielka Pieczęć Skarbu Stanów Zjednoczonych
$ -2$ – Podpisanie Deklaracji Niepodległości
$ -5$ – Abraham

Lincoln Memorial

• 10$ – Budynek Białego Domu
• 50 $ – Budynek Kongresowy
• 100 $ – Ratusz w Filadelfii Na przykładzie banknotu
• 100 $ możemy wyróżnić następujące zabezpieczenia:
• koncentryczne drukowanie cienkich linii – bardzo cienkie linie wydrukowane przez Benjamina Franklina za portretem i Filadelfią Ratusz.
• Znak wodny – Obie strony banknotu mają portret B. Franklina.
• Optycznie zmieniający kolor – Nominał 100 USD w prawym dolnym rogu awersu zmienia kolor z zielonego na czarny. Microdrint – W lewym dolnym rogu znajduje się napis „USA 100”, podczas gdy kurtka Benjamina Franklina ma na rewersie napis „Stany Zjednoczone Ameryki”.
  -Turvanit – po lewej stronie portretu widoczna jest polimerowa nić umieszczona pionowo na papierze (widok z przodu).
• 
  W 2011 roku ukażą się nowe banknoty studolarowe. Banknot powinien być lepiej chroniony, zmiany dotyczą również stron internetowych. Prezes Fed Ben Bernanke potwierdził, że banknoty 100-dolarowe znajdujące się obecnie w obiegu są nadal ważne.
• 
  Jeśli zauważysz fałszywy banknot, zgłoś to na najbliższym posterunku policji. Aby dokładnie sprawdzić autentyczność pieniędzy, należy również skontaktować się z bankiem i poprosić o sprawdzenie ich np. skanerami banknotów. Jeśli okaże się, że mamy podróbkę, policja lub bank mają obowiązek zachować bilet za paragonem. Kolejnym krokiem jest przesłanie fałszerstwa do NBP w celu faktycznej oceny. Jeśli banknot okaże się autentyczny, zostanie zwrócony właścicielowi. Jeśli jednak w odpowiedzi banku centralnego banknot zostanie zidentyfikowany jako sfałszowany, zostanie on zatrzymany bez prawa do zwrotu odpowiedniej kwoty. Należy również pamiętać, że świadomy obrót pieniędzmi jest przestępstwem.

Termin „dolaryzacja” jest używany w literaturze ekonomicznej w dwóch znaczeniach. W pierwszym odnosi się do światowego systemu monetarnego i reprezentuje przewagę USD w finansach międzynarodowych. Drugie znaczenie opisuje zjawisko na poziomie gospodarki narodowej, tj. zastąpienie walut narodowych dolarami w tradycyjnych funkcjach pieniądza.

Rozprzestrzenianie się standardu dolara

w gospodarce światowej przyspieszyło po II wojnie światowej. Zaczęło się jednak dużo
wcześniej, w drugiej połowie lat dwudziestych. XX wiek Zjawisko dolaryzacji na poziomie krajowym pojawiło się w połowie lat 80., chociaż można przytoczyć przypadki z wcześniejszych okresów. Oczywiste jest, że te dwa procesy są ze sobą powiązane. Poszczególne kraje nie zostałyby zdolaryzowane, gdyby dolar nie funkcjonował jako waluta międzynarodowa. Jest również odwrotnie, ponieważ dolaryzacja wzmacnia rolę waluty amerykańskiej jako pieniądza światowego. Oczywiście możemy podać przykłady innych walut używanych w procesach sui generis „markiz”, „pocztowych” lub „uderzających”. Trzeba jednak wyraźnie stwierdzić, że były to zjawiska sporadyczne i dość regionalne. Dolar jest globalny i kosztuje USD i jest dostępny na wszystkich kontynentach. Zjawisko „euroizacji” pojawiło się niedawno
i ma szczególny charakter.

Jednym z warunków tak szerokiej dolaryzacji w gospodarce światowej

jest eksport dolarów z gospodarki amerykańskiej. Względna obfitość aktywów dolarowych na rynku światowym umożliwiła ich wykorzystanie w systemach finansowych poszczególnych krajów. Szczególna rola dolara w międzynarodowym systemie monetarnym i wynikający z tego rozwój gospodarki amerykańskiej jest od wielu lat przedmiotem debaty ekonomistów. Niektórzy zgadzają się z wnioskami tzw. „dylematu tryfów” i mówią bez wątpienia: jeśli światowa gospodarka nie wytworzy nowego międzynarodowego pieniądza na całym świecie, dolary staną się głównym składnikiem światowej płynności. Nie ma lepszego rozwiązania. Wycofanie się dolara z rynków finansowych grozi katastrofą finansową.

Na przeciwnym biegunie znajduje się ekonomistów, którzy negatywnie oceniają starożytność amerykańskiej waluty. Krytyka supremacji dolara w gospodarce rozpoczęła się w latach 60. Prezydent Charles de Gaulle był najwybitniejszym przeciwnikiem standardu dolara. Valery Giscard d’Estaing, minister w swoim rządzie, określił pozycję dolara w niesprawiedliwym systemie preferencji. Termin
został uchylony przez B. Eichengreena [Eichgreen 2011]. staje się dziś coraz bardziej popularny. Ciekawe, że przeciwnicy tego „nieuzasadnionego przywileju” dolara amerykańskiego nie zdają sobie sprawy, jak kształtuje się starożytność euro.

Celem artykułu nie jest analiza kwestii zarządzania walutą. Szczególna rola dolara zostaje wprowadzona w związku z jego funkcją jako pieniądza międzynarodowego. Główny nacisk kładzie się na transfery kapitałowe między Stanami Zjednoczonymi a resztą świata i ich wpływ na dolaryzację całej
gospodarki światowej i poszczególnych krajów.

Euro, waluta Unii Europejskiej, jest jednym z symboli wspólnoty

Nazwa ta jest używana od spotkania w Madrycie w grudniu 1995 roku. Od stycznia 2002 r. do obiegu gotówkowego państw członkowskich zamiast dotychczasowych walut wprowadzono euro. Obecnie jest oficjalnym i prawnie uznanym środkiem płatniczym w 18 państwach członkowskich. Wszystkie należą do tzw. strefy euro. Ze wspólnych pieniędzy korzysta ponad 3 miliony ludzi. Polityka pieniężna w zakresie wymiany walut realizowana jest przez Europejski Bank Centralny. Co ciekawe, euro jest uważane za walutę o największej wartości pieniężnej.

Ich udział w światowych rezerwach walutowych wynosi prawie 30 procent. Plany stworzenia wspólnej waluty integrującej Europę i ułatwiającej przepływ towarów i usług pojawiły się na początku drugiej połowy XX wieku. Jednak plan jego wprowadzenia powstał dopiero w latach 70-tych. Wtedy powstał europejski system monetarny. Celem porozumienia było wzmocnienie wiarygodności polityki inflacyjnej oraz zwiększenie stabilności polityki pieniężnej w Europejskiej Wspólnocie Gospodarczej. Zasadności wprowadzenia euro należy szukać w rodzącej się idei integracji europejskiej.

Wspólna waluta stała się bardziej realna w 1970 r., kiedy powstał jej pierwszy projekt. Zostało to oficjalnie zaakceptowane w Traktacie z Maastricht, który został podpisany w 1993 roku. Nazwę nadano kilka lat później, w międzyczasie powstał też cel, czyli system przeliczania waluty na waluty narodowe. W 1999 roku oficjalnie wprowadzono euro, ale dotyczyło to tylko transakcji bezgotówkowych. Odbyły się one w 11 krajach Wspólnoty, czyli we wszystkich poza Grecją.

W styczniu 2002 r. do strefy euro przystąpiło 12 krajów, w tym płatności bezgotówkowe i gotówkowe. Dania, Szwecja i Wielka Brytania nie wybrały euro. Strefa została rozszerzona w 2007 roku, kiedy Słowenia zdecydowała się na przyjęcie wspólnej waluty, a rok później Cypr i Malta. W 2009 roku walutę słowacką zastąpiono euro. Strefa euro rozszerzyła się ponownie w 2011 roku, kiedy euro zostało zastąpione narodową walutą Estonii: koroną estońską. Łotwa przystąpiła do strefy euro 1 stycznia 201
roku.

Euro w monetach i banknotach

Monety mają wspólną stronę z mapą Europy i nominałem. Rewers to strona narodowa i każdy kraj umieszcza na niej swoje symbole narodowe. Warto wspomnieć, że każda moneta, niezależnie od tego, co jest przedstawione na awersie, jest ważna we wszystkich krajach Unii Europejskiej. Nazwa monety zapisana jest literami łacińskimi. W przypadku banknotów sytuacja jest nieco inna, ponieważ wszystkie są takie same po obu stronach, niezależnie od kraju, w którym są używane. imię napisane po łacinie i grecku. Z tyłu znajdują się mosty i mapa Europy. Natomiast awersy przedstawiają okna lub bramy odpowiadające okresowi mostów na rewersie. W stale rosnących nominałach mamy do czynienia z coraz większą liczbą obiektów z późniejszych epok, od antycznej greckiej bramy po okna XX-wiecznych biurowców. Obecnie w
drukarniach w całej Unii Europejskiej drukowanych jest banknotów euro. Za produkcję monet odpowiadają mennice krajów strefy euro.

Funt brytyjski – GBP – Kalkulator walut

Funt brytyjski lub funt szterling jest walutą Wielkiej Brytanii. 1 funt brytyjski dzieli się na 100 pensów. Banknoty mają następujące nominały: 5 GBP, 10 GBP, 20 GBP i 50 GBP, a monety, z wyłączeniem zestawów okolicznościowych i kolekcjonerskich, są w następującej kolejności: 1p, 2p, 5p, 10p, 20p, 50p, 1, 2 GBP i 5 GBP (mała kwota nakładu).

Symbol, znak, znak funta brytyjskiego Symbol,

znak, znak funta brytyjskiego wygląda jak pisana wielka polska litera Ł, czyli: £. Międzynarodowy trzyliterowy kod (ISO217) funta to GBP. Potocznie funt jest znany jako funt, 5 funtów to pięć, a 10 funtów to funt. Pence – brytyjski odpowiednik pensa, małej monety – oznacza się małą literą „p”. Często słyszysz, jak Brytyjczycy mówią „pi” zamiast grosza, na przykład 20pi (20p) zamiast 20p.

Od tego dnia funt,

który był podzielony na 20 szylingów i jeden szyling na 12 pensów, został przeliczony na europejski dziesiętny system walutowy. W rezultacie jeden funt dzieli się teraz na 100 pensów. Po przejściu na system 10 pensów, początkowo nazywano go nowym groszem ze względu na inną wartość w porównaniu do starego grosza.

Pełna oficjalna nazwa funta brytyjskiego jest używana głównie w kontekście formalnym

i, jeśli to konieczne, w celu odróżnienia waluty brytyjskiej od innych walut o tej samej nazwie. W innych przypadkach zwykle używa się terminu funt. Waluta brytyjska jest często skracana do funta szterlinga, zwłaszcza na rynkach finansowych, ale nie w przypadku określonych kwot. Na przykład poprawne jest powiedzenie „Karta jest akceptowana w funtach”, ale nie „Kosztuje pięć funtów”. Czasami używa się również skrótów „hełm” lub „STG”. Termin funt brytyjski jest zwykle używany w mniej formalnych sytuacjach, chociaż nie jest to oficjalna nazwa waluty. Inne nazwy gwoździa to: Quid, Cable, Nicker. Bankiem centralnym Wielkiej Brytanii jest Bank of England, który jest emitentem brytyjskiej waluty. Waluty Falklandów, Gibraltaru i Świętej Heleny są powiązane 1:1 z funtem brytyjskim.

Nowa moneta 1 GBP została wprowadzona na rynek 28 marca 2017 r.

Zastąpił on wcześniejszą monetę o tej wartości, która obowiązywała do 15 października 2017 r., kiedy przestała być prawnym środkiem płatniczym. Różni się kształtem od starej rundy £1 – nowa £1 jest dwunastostronna (12 identycznych stron). Dodatkowo nowa moneta wykonana jest z dwóch metali. Pierścień zewnętrzny jest ze złota (mosiądz niklowy), a pierścień wewnętrzny ze srebra (stop metalu niklowanego).
Wymiary nowego 1 £ są również inne. 12-stronna moneta jednostronnego działania jest cieńsza (2,8 mm), lżejsza (8,75 g) i nieco większa niż starsza wersja tego nominału. Posiada kilka zabezpieczeń, które utrudniają podrabianie, m.in. ma element przypominający hologram, który zmienia się z symbolu „£” na liczbę „1”, gdy moneta jest oglądana pod różnymi kątami.